آرام آرام آن چه در دلم است دارد بند های خود را پاره می کند و باید منتظر روز بزرگ باشم اگر....
اگر.... اگر.... اگر.... گر.... اگر.... اگر.... اگر.... اگر.... اگر.... گر.... اگر.... اگر.... گر.... اگر.... اگر.... گر.... اگر.... اگر.... گر.... اگر.... اگر.... گر.... اگر.... اگر.... گر.... اگر.... اگر.... گر.... اگر.... اگر.... گر.... اگر.... اگر.... گر.... اگر.... اگر.... گر.... اگر.... اگر.... گر.... اگر.... اگر.... گر.... اگر.... اگر.... گر.... اگر.... اگر.... گر.... اگر.... اگر.... گر.... اگر.... اگر.... گر.... اگر.... اگر.... گر.... اگر.... اگر.... گر.... اگر.... اگر.... گر.... اگر.... اگر.... گر.... اگر.... اگر.... گر.... اگر.... اگر.... گر.... اگر.... اگر.... گر.... اگر.... اگر.... گر.... اگر.... اگر.... گر.... اگر.... اگر.... گر.... اگر.... اگر.... گر.... اگر.... اگر.... گر.... اگر.... اگر.... گر.... اگر.... اگر.... اگر اگر ها من را تا روز بزرگ نکشد!
پ.ن: حافظ می گوید: ...اگر مطابق تدبیر من شود تقدیر...
/اگر/ها به خاطر /گ /شان بدجوری خشن به نظر میرسن... تقصیری هم ندارن.
خشونت اگر ها اگر! فقط به خاطر گ شان است چرا من را این قدر مضطرب می کنند؟
فکر کنم ربط دار شود به روزی که اسمش را گذاشتی : بزرگ.