می شود یک نفر دکمه pause زندگی من را بزند همه چیز چند هفته متوفق شود تا من مثل آدم برای امتحانات بخوانم حیف این فازی است که از دست می دهم
درست همین مواقع است که آدم بهترین موزیک ها و داستان هایش را می نویسد...
البته یک داستان کوتاه توی دماوند نوشتم (درست موقعی که بچه ها رفته بودند عیاشی و من یه عنوان یک پسر خوب با آن ها نرفتم) که می دهم تایپ کنند.
ایام فرجه تمامی رمان ها ی نخوانده و فیلم های دیده نشده طی یک حرکت جمعی شروع می کنند به تند تند چشمک زدن! و من دلم می خواهد بادبادک باز را بخوانم!
دکمه Pause ای هم برای جلوگیری از این حرکت جمعی وجود ندارد!
درصدد یافتن این دکمه ی نامعلوم زندگی ام هستم :دی و امیدوارم یافت می نشود هم درش صادق نباشد..