او هم از بچگی بود . درست وقتی دبستان کار با چرتکه را یادش دادند چرتکه همیشه دستش بود همه جا می آمد . ماموریتش فقط همین بود که تق تق دانه های چرتکه را بالا و پایین می کرد و می شمرد . آدمی است که ارزش های همه چی را می داند همه را با هم جمع و تفریق می کند و بعد فقط یک و تنها یک خروجی می دهد یعنی فقط دنبال جواب این سوال است :
آیا هنوز هم زندگی می ارزد؟
حتماْ این سوال پبش می آید که تا به حال جوابش نه بوده؟ خیلی وقت ها بین جواب بله و نه به اندازه ی یک یکان چرتکه اختلاف بوده . یک شادی خیلی کوچک در ته وجود یا یک امید کاملاْ واهی...
کاش اصلا هیچ وقت سوال ی پیش نمیومد ... کسی کسی را نمیدانست و هنوز هم برف میبارید و زنده گی با چرتکه از هر طرف هم که حساب میکردی می ارزید ....
چرا این همه نا امیدی هنوز مانده خیلی هم از مهره هایت مانده کلی ارزش هست! من دارم از این جا می بینم!...
دلداری الکیی بود!
ولی جدی برای من یک بار و فقط یک بار داشت به نیرزیدن می رسید و من دیدم به درد نمی خورد داشتم می انداختمش توی آشغالی زندگی را...
همان موقع هم مرد چرتکه فهمید یک مهره جا به جا بالا و پایین کرده! درست دم های آخر!
نکته ی اخلاقی این داستان که شبیه فیلم هندی است این بود که بی خیال! اگر حتی عمری یا یک مهره باید زندگی کنی هم ارزشش را دارد...