حس غریبی دارم که دلم ریاضت می خواهد حداقل یک ماه! دریا سر را نشانه کردم که بروم آن جا پیش پیرمرد گاودار کلبه دار زندگی کنم . یک کم هم چوپانی کنم همان گوسفند های کمش را و شب هم توی غار کوچکی که قبلاْ دوشب تویش خوابیدم بخوابم ... نه اینترنتی نه گوشیی نه حتی یک سیم برق!...

حیف که دوباره هنوز دربند خانه ام تا آرزو هایم!...