بالاخره و متاسفانه با یک نوشته ضعیف در شماره ی ۳ همشهری داستان چاپ شدم شیرینی هم می دهم موقع چاپ...
حیف که داستان درست و حسابیی نیست ولی مربوط می شود به اتفاق ناچاراْ خوشحال کننده ی این روز و سین...
همه ی آن چه نباید را انجام دادم در این آخر هفته . همه ی آنچه نمی توانم بنویسم:
....................................................................................................................................
.....................................................................................................................
...............................................................................................................................
........................................................................
.......................................................................................................................
.............................................................................................................................
................................................
...............................................................................................................................
....................................................................................................................................
....................................................................................................................
.............................................................................................................................
.................................................................................................................................
.......................................
........................................................................................................................
و شاید خیلی بیشتر از این . طبق معمول باید بهانه بیاورم تا خودم گول بزنم:
مثلاْ اگر خدا طرفم نبود می گفتم نامردی کرده و به بخشی از معامله یمان عمل نکرده....
یا مثلاْ می اندازم تقصیر مادر و پدرم همین طوری...
یا حتی می انداختم تقصیر آن هایی که منوی تکراری هفته را جدی نگرفتند...
یا....
ولی فایده ندارد وقتی صبح که خودم را توی آیینه دیدم حالم از خودم بهم خورد!
اگر طرفم خدا نبود می گفتم روی صخره اشتباه کرد باید می انداخت...
کلافگی مزخرف برو ! این جا جایی برای هر دوی ما نیست با این سرعت که من دارم و عقربه های ساعتم ایستاده کلی باید باهم سر کنیم و این هفته ای که باید هزار دردسر بکشم با تو هیچ حرفی ندارم و مجبور این چند سال را که حکماْ! کم تر از یک هفته است دست به یقه شویم و من هم الان حوصله ام سر رفته از این اوضاع و دارم چرت می نویسم!
انتظار خودش کم بود مهمان هم آورده!