من این جا اعلام می دارم که ای دزد مجسمه های تهران کاملاً با سلیقه ی هنریت موافقم و تمام مجسمه هایی که انتخاب کردی از بهترین مجسمه های شهر تهران بود .
خیلی ها می گویند می رود این مجسمه ها را آب می کند ولی اصلاً موافق نیستم کسی که این همه خوش سلیقه بوده این کار را بکند . اگر من جایش بودم همه یشان را می گذاشتم توی اتاقم و صبح ها که چشمم را باز می کردم می گفتم سلام نیمایوشیج سلام گالیله سلام گوساله ی کوچولوی دانشکده دامپزشکی... فکر کن تمام این شخصیت ها را با هم داشته باشی خوش به حالت ای دزد دوست داشتنی من!
حالا بگذار زندگی کنم شاید روز های خوشی هم باشد!
ترس این که شاید من نباشم که زندگی می کند . دارم پرت می شوم به هر طرفی هر نوع نوشته ای هر نوع داستانی هر نوع سازی هر نوع شعری هر نوع دوستی هر نوع سیگاری هر نوع ش....ی هر نوع غذایی هر نوع...
و هیچ زمین صفتی نیست من بچسبم حماقت بار است که وقتی زمین صفتت تصرف شد بنشینی منتظر بمانی فرشته ی سفیدپوش با اسب سفید شاخ دار می آید و تو را... توی در به در شده ات را نجات می دهد...
ولی این اتفاقی است که افتاده حماقت...
شاید من دیگر نباشد این مرگ غم انگیزی است...
در گوشه ای از این دنیا باغ بزرگی بود با درختان زیرفون و کاج های تیره رنگ و خانه ای قدیمی که دوستش داشتم . مهم نبود که آن خانه دور باشد یا نزدیک ُ مهم نبود که آن خانه گرمابخش گوشت و پوست و سرپناه من باشد یا نباشد . حالا که آن خانه به صورت رویا در آمده همین بس که لااقل برای پرکردن شب های من وجود داشته باشد . من دیگر آن پیکر فرو افتاده بر ماسه ها نبودم ، این طرف می رفتم آن طرف می رفتم ، دوباره کودک همان خانه شده بودم ، با تمام خاطراتش ، با بوهایش ، با خنکی راهرو هایش ، و با تمام سر و صدایی که بدان جا روح می داد.
آنتوان دو سنت اگزوپری
نوعی ادبیات بد . نا سالم نیاز به فرار از خویشتن را به ما القل می کند . البته فرار در سفری به جستجوی افقهای گسترده تر ُ به جستجوی دامنه. ولی دامنه یافتنی نیست . فرار از خوشتن هرگز راه به جایی نبرده است...
اگزوپری