افسانه
مگر چند سال گذشته از آن روز ها که می گفتی دانشجو هستم جلوی پایت می ایستادند؟
مگر چند سال گذشته از آن روز ها دانشگاه تقدس داشت هیچ استادی دانشجویی کارگزاری حضور اجانب را در آن بر نمی تابید؟
مگر چند سال گذشته از آن روز ها که هیچ نیروی امنیتیی اجازه ی ورود به دانشگاه را نداشت؟
مگر چند سال گذشته از آن روز ها که آن قدر در دانشگاه امنیت بود که مردم بی گناه می توانستند به دانشگاه پناه ببرند؟
مگر چند سال گذشته از آن روز ها که هیچ گاه تزیین خارجی دیوار دانشگاه گارد نبود؟
مگر چند سال گذشته از آن روز ها که ورای های و هوی بیرون همه در دانشگاه آزاد بودند و حتی یک کمونیست هم می توانست حرف خود را بزند؟
مگر چند سال گذشته از آن روز ها که برای احضار یک دانشجو به کمیته انضباطی دانشگاه به هم می ریخته است؟
مگر چند سال گذشته از آن روز ها که به خاطر یک دانشجوی دربند کسی به کلاس نمی رفته است؟
مگر چند سال گذشته از آن روز ها که هیچ کس حاضر نبود حتی از دماغ یک دانشجو در دانشگاه خون بیاید؟
مگر چند سال گذشته از آن روز ها که برای جان ۳ دانشجو سال ها به سوگ می نشستند؟
مگر چند سال گذشته که من گاهی فکر می کنم این ها هم از آن افسانه هایی است که برایمان ساخته اند تا کودکانی باشیم به افسانه ی موهومی شاد!
با این سرعت تحول شاید افسانه شود تصور آن روزی که بگویی دانشجو هستم و نگویند مجرمی!!!
